(Ps 118): Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w człowieku.
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w książętach.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie,
błogosławimy was z Pańskiego domu.
Jesteś moim Bogiem, chcę Ci podziękować:
Boże mój, pragnę Cię wielbić.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(Ps 118): „Jesteś moim Bogiem, chcę Ci podziękować: Boże mój, pragnę Cię wielbić.” Warto zapytać się siebie, na ile jestem bezinteresowny (-a) w mojej relacji z Bogiem? Jakie miejsce w mojej modlitwie zajmuje dziękczynienie? Przejście od proszenia do dziękczynienia jest przełomowym krokiem. Gdy zauważam, że moje serce zaczyna coraz częściej i za coraz to nowe rzeczy dziękować – to znaczy jestem na dobrej drodze. Moje serce otwiera się wtedy na jeszcze więcej, staje się bardziej receptywne. A tym „więcej” jest łaska kontemplacji. Kontemplacja to bycie przed Panem dla Niego samego, to adoracja. Wiara staje się dojrzała, gdy jest się dla Boga, ponieważ doświadcza się głębokiego przekonania, że On jest godny tego, aby po prostu być dla Niego, całkowicie, bezinteresownie, być przed Nim.
OdpowiedzUsuń