niedziela, 5 grudnia 2010

II Medytacja na II Niedzielę Adwentu

(Ps 72): Boże, przekaż Twój sąd królowi, a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu. Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie i ubogimi według prawa.

Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie. Będzie panował od morza do morza, od Rzeki aż po krańce ziemi.

Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, i ubogiego, co nie ma opieki. Zmiłuje się nad biednym i ubogim, nędzarza ocali od śmierci.

Niech Jego imię trwa na wieki, jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię. Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią, niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.

1 komentarz:

  1. (Ps 72): „Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie. Będzie panował od morza do morza, od Rzeki aż po krańce ziemi. Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, i ubogiego, co nie ma opieki. Zmiłuje się nad biednym i ubogim, nędzarza ocali od śmierci.” Psalm przywołuje obietnice Boga i jest prośbą, by Pan przyspieszył dzień ich realizacji. Jeśli się on opóźnia, to nie dlatego, że Bóg zapomniał o swoich obietnicach. Izraelitą, którzy modlili się tym psalmem nie chodziło o przypominanie Bogu o Jego zamysłach. Kiedy się modlimy uczymy się patrzeć na świat oczami Boga. Stajemy w obliczu Bożych zamiarów po to, by ożywić naszą nadzieję i aby znaleźć siłę do pracy nad ich wypełnieniem się – pokój, bowiem, sprawiedliwość, ratunek dla biednych i nieszczęśliwych nie stają się jak coś magicznego. Potrzebują wcielonego ducha. Modlimy się po to, aby uczynić naszym plan Boga, uwewnętrznić Jego zamysł, i aby pozwolić Duchowi Świętemu prowadzić się. Niech On nas według swojej mądrości angażuje w to zmaganie: swoim światłem, swoją siłą i łaską. Wtedy zobaczymy, jak wszystko, co Bóg obiecał staje się faktem.

    OdpowiedzUsuń