(Ps 95): Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,
radośnie śpiewajmy Mu pieśni.
Stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,
radośnie śpiewajmy Mu pieśni.
Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padajcie na twarze,
zegnamy kolana przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem,
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.
zegnamy kolana przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem,
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.
Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego:
„Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba,
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie,
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła”.
„Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba,
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie,
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła”.
(Ps. 95): „Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego”. Nie jest łatwo usłyszeć głos Boga. Zwłaszcza, gdy serce stwardniało, gdy wewnętrzna wrażliwość została przytępiona przez natłok mocnych obrazów, głośnych dźwięków, gwałtownych słów. Gdy tyle natarczywych, a zarazem przyjemnych impulsów z zewnątrz, jak zauważyć poruszenia wewnątrz? Może bardziej owocnym byłby post od obrazów, dźwięków i słów niż popularne odmawianie sobie alkoholu czy słodyczy. Tak możemy obudzić nawet już umarłe, stwardniałe życie wewnętrzne. To jest ważny krok, aby dostrzec, że jesteśmy w Jego ręku, w nim poruszamy się, żyjemy i jesteśmy oraz uczyć się łagodnego głosu Pana i rozpoznawać delikatny zarys Jego twarzy.
OdpowiedzUsuń