(Pwt 4,32-34.39-40): Mojżesz tak powiedział do ludu: „Zapytaj
dawnych czasów, które były przed tobą od dnia, gdy Bóg stworzył na ziemi
człowieka, czy zaszedł taki wypadek od jednego krańca niebios do drugiego jak
ten lub czy słyszano o czymś podobnym? Czy słyszał jakiś naród głos Boży z
ognia, jak ty słyszałeś, i pozostał żywym? Czy usiłował Bóg przyjść i wybrać
sobie jeden naród spośród innych narodów przez doświadczenia, znaki, cuda i
wojny, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem, dziełami przerażającymi, jak to
wszystko, co tobie uczynił twój Pan Bóg w Egipcie na twoich oczach? Poznaj
dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na
ziemi nisko nie ma innego. Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam
tobie pełnić, by dobrze ci się wiodło i twym synom po tobie; byś przedłużył swe
dni na ziemi, którą na zawsze daje ci Pan, twój Bóg”.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(Pwt 4,32-34.39-40): „Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie pełnić; by dobrze ci się wiodło i twym synom po tobie; byś przedłużył swe dni na ziemi, którą na zawsze daje ci Pan, Bóg twój.” Błogosławieństwo to nie nagroda za dobre sprawowanie, a przykazania to nie arbitralne ograniczenia ludzkiej wolności. Boże prawa i nakazy mają raczej chronić skuteczność Bożego błogosławieństwa i w ten sposób prowadzić do szczęśliwego życia, życia pełnego i sensownego. Bogu bardzo zależy na człowieku, nie tylko go stworzył, ale go stale chce uwalniać, wyrywać z pęt wszelakich postaci niewoli: fizycznej, psychicznej i duchowej. Dokładnie po to daje przykazania, „prawa i nakazy”. Ich wypełnianie uwalnia i stwarza przestrzeń do działania błogosławieństw. Choć Bóg na początku raz na zawsze wypowiedział je nad człowiekiem, to jednak stale je ponawia, by zapewniać o nich wciąż wątpiących ludzi.
OdpowiedzUsuń