Wprowadzenie: Fragment z Pisma św. może być pomocą do osobistej modlitwy (ok. 15 min). Zaczynamy znakiem krzyża i przeczytaniem czytania, w razie potrzeby inspirując się refleksją, która jest pierwszym komentarzem do tego posta. Kończymy rozmową z Bogiem o tym, co mi ten tekst mówi oraz modlitwą Ojcze nasz.
Zapraszam do podzielenia się Twoją refleksją i dopisania kolejnego komentarza.
(Ps 69):
Lecz ja, Panie, modlę się do Ciebie w czas łaski, o Boże; wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, w Twojej zbawczej wierności.
Wysłuchaj mnie, Panie, bo łaskawa jest Twoja miłość, spójrz na mnie w ogromie swego miłosierdzia. Ja zaś jestem nędzny i pełen cierpienia; niech pomoc Twa, Boże mnie strzeże.
Pieśnią chcę chwalić imię Boga i wielbić Go z dziękczynieniem. Bóg bowiem ocali Syjon i miasta Judy zbuduje. To będzie dziedzictwem potomstwa sług Jego, miłujący Jego imię przebywać tam będą.
(Ps 69): „Lecz ja, o Panie, modlę się do Ciebie w czas łaski, o Boże; wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, w Twojej zbawczej wierności.” Czasem łaski jest całe ludzkie życie. Życie jest darem Bożej łaski, jest czasem podarowanym na wypełnienie tego daru. Bóg jest wierny tej łasce i pragnie, by ją człowiek przyjął, zaakceptował, podjął i doprowadził do pełni. Szczególnym środkiem urzeczywistniania owej pełni jest modlitwa zakorzeniona w doświadczeniu Bożej dobroci i wierności. Wierności Boga winna ze strony człowieka odpowiadać wierność człowieka w modlitwie. To nie Bogu, lecz sobie musimy przypominać o Bożej dobroci, wierności, miłości, miłosierdziu. W ten sposób umacnia się w nas pewność wysłuchania.
OdpowiedzUsuń