Wprowadzenie: Fragment z Pisma św. może być pomocą do osobistej modlitwy (ok. 15 min). Zaczynamy znakiem krzyża i przeczytaniem czytania, w razie potrzeby inspirując się refleksją, która jest pierwszym komentarzem do tego posta. Kończymy rozmową z Bogiem o tym, co mi ten tekst mówi oraz modlitwą Ojcze nasz.
Zapraszam do podzielenia się Twoją refleksją i dopisania kolejnego komentarza.
(Ps 15,1-5):
Kto zamieszka na Twej górze świętej?
Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie
i mówi prawdę w swym sercu,
kto swym językiem oszczerstw nie głosi.
Kto nie czyni bliźniemu nic złego,
nie ubliża swoim sąsiadom,
kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę,
ale szanuje tego, kto się boi Pana.
Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej,
kto nie daje swych pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
(Ps 15): „Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, kto zamieszka na Twojej świętej górze? Ten, który postępuje bez skazy, działa sprawiedliwie, a mówi prawdę w swoim sercu i nie rzuca oszczerstw swym językiem.” Zamieszkać na świętej górze, wejść do świątyni Boga to nic innego, jak żyć w ciągłej Bożej obecności. Jest to dawne pragnienie ludzi. Jednym ze sposobów jego zrealizowania jest przyjęcie prawdy, że być ciągle w obecności Boga to po prostu żyć według tego, co jest Jemu miłe. Bóg bowiem zawsze jest dla nas obecny. To my nie zawsze jesteśmy dla Niego obecni. Grzech, bunt przeciw Bogu, odrzucenie Jego wskazówek, co do sposobu życia, sprawia, że zasłaniamy się przed Bogiem, ukrywamy się przed nim, uciekamy sprzed Jego obecności. Trudno się więc dziwić, że nie czujemy Jego obecności, że nie możemy Go odnaleźć. Przecież sami Go sobie zasłaniamy. Życie w prawdzie, sprawiedliwe działanie, szczere pragnienie dobra otwiera nas na Transcendencje, na Bożą obecność.
OdpowiedzUsuń