(Ps 65): Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię, wzbogaciłeś ją obficie.
Strumień Boży wezbrany od wody; przygotowałeś im zboże.
I tak uprawiłeś ziemię: nawodniłeś jej bruzdy, wyrównałeś jej skiby,
spulchniłeś ją deszczami, pobłogosławiłeś płodom.
Rok uwieńczyłeś swymi dobrami,
gdzie przejdziesz, wzbudzasz urodzaj.
spulchniłeś ją deszczami, pobłogosławiłeś płodom.
Rok uwieńczyłeś swymi dobrami,
gdzie przejdziesz, wzbudzasz urodzaj.
Stepowe pastwiska są pełne rosy,
a wzgórza przepasane weselem,
łąki się stroją trzodami, doliny okrywają się zbożem,
razem śpiewają i wznoszą okrzyki radości.
a wzgórza przepasane weselem,
łąki się stroją trzodami, doliny okrywają się zbożem,
razem śpiewają i wznoszą okrzyki radości.
(Ps 65): „Rok uwieńczyłeś swymi dobrami, gdzie przejdziesz, wzbudzasz urodzaj.” Tam gdzie jest Bóg nie może być straty, nie może być czegoś, co się gubi, jest niepotrzebne. Wszystko staje się urodzajne. Pozwól Bogu, by przeszedł przez całe twoje życie, wszystkie jego zakamarki, zakątki. Choć może bolesne, i być może nie spodziewasz się po nich nic dobrego, Bóg jest w stanie wzbudzić urodzaj w twoim życiu, nawet na zgniłych obszarach życia. Być może te właśnie obszary to bardzo dobry nawóz, który sprawi, że zasiane przez Boga nasienie przyniesie obfite plony.
OdpowiedzUsuń