(Łk 23,35-43) Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym. Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie. Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: To jest Król żydowski. Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas. Lecz drugi, karcąc go, rzekł: Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież - sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił. I dodał: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(Łk 23, 35-43): „Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym.” Jezus przeżywa najtrudniejsze doświadczenie swojego życia: jest na krzyżu, umiera, jest najsłabszy. W takim momencie człowiek oczekuje wsparcia, słów pocieszenia, współodczuwania. Tymczasem Jezusowi odmówiono tej posługi. Do granic możliwości próbowano Jego zaufanie Bogu i to, czy będzie żył według Bożego zamysłu. Tak jak na początku, kiedy kusił Go szatan na pustyni, tak i teraz, gdy znowu pobrzmiewają tamte trzy pokusy, Jezus im nie ulega. I tu i tam chodzi o jedno: by Jezus odstąpił od realizacji Bożego planu: pokazał swą władzę, moc, siłę, użył ich dla siebie samego, by siebie i swoje życie uratować, ocalić. Tam, na pustyni, Jezus walczył Bożym słowem. Tutaj, na krzyżu, innym miejscu samotności, po prostu milczy. Odpowiedź jest już bowiem dana. Odpowiedź wisi na krzyżu. Odpowiedź może sama wypłynąć z człowieka, gdy będzie kontemplował Ukrzyżowanego – a nie tylko „stał i patrzył”.
OdpowiedzUsuń