Ty, który zasiadasz nad chrubinami.
Zbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą.
Zbudź swą potęgę i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże, Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co to zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
Chroń to, co to zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężemTwej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a bedziemy Cię chwalili.
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a bedziemy Cię chwalili.
(Ps 80): „Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.” Ile razy stawaliśmy przed Bogiem z tym postanowieniem: już więcej nie odwrócę się od Ciebie? I najprawdopodobniej robiliśmy to często z całą szczerością. Ale być może zapominaliśmy, czy nie do końca wierzyliśmy, że Bóg rzeczywiście daje nam całkowicie nowe życie, nową szansę. Ile raz zaufałeś/aś tej szansie? Jak długo udawało ci się trzymać nadziei, że coś da się zrobić, zmienić, naprawić? Nowe życie jest wlewane w nas przez każde przyjęcie sakramentu, w czasie każdej Eucharystii, każdego święta. To „nowe życie” nie oznacza nowych energii i nowego zapału do życia według starych schematów. Oznaczałoby to krążenie w kółko. To nowe życie owocuje, gdy rzeczywiście się nawracamy, tzn. Boga stawiamy w centrum. Nowe życie się umacnia, gdy ciągle staramy się stawiać Boga na pierwszym miejscu.
OdpowiedzUsuń