(Ps 63):
Boże mój, Boże, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, jak ziemia zeschła i łaknąca wody.
Ciało moje tęskni za Tobą, jak ziemia zeschła i łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, więc sławić Cię będą moje wargi.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie i wzniosę ręce w imię Twoje,
Moja dusza syci się obficie, a usta Cię wielbią radosnymi wargami.
Moja dusza syci się obficie, a usta Cię wielbią radosnymi wargami.
Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu i o Tobie rozważam w czasie nocnych czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie.
Bo stałeś się dla mnie pomocą i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie.
(Ps 63): „Boże mój, Boże, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza. Ciało moje tęskni za Tobą, jak ziemia zeschła i łaknąca wody.” Współczesna kultura chce zawładnąć naszymi pragnieniami i tęsknotami. To jest ogromny wewnętrzny rezerwuar energii. Wejść w jego posiadanie – to dążenie wielu korporacji, firm, ideologii i instytucji. Dlatego konstruuje się coraz lepsze narzędzia przejmowania kontroli nad naszym głębokim potencjałem. Biblia chce nas obronić przed tym zawłaszczeniem i stara się pomóc nam w odkryciu, kształtowaniu i ukierunkowaniu naszych pragnień i tęsknot zgodnie z prawdą o ich naturze. Bo one wszystkie dotyczą ostatecznie głębi Boga, są sposobem nawiązywania z nim relacji i utrzymywania komunikacji. Dlatego potrzebna jest nam swoista pedagogika pragnień i tęsknot. Św. Augustyn powie, że nasze chrześcijańskie życie jest ćwiczeniem się w tęsknocie i udoskonaleniem w nas świętego pragnienia. Jest to konieczne, by poszerzać nasze wciąż za ciasne i małostkowe serce. W ten sposób będziemy w stanie przyjąć jak najwięcej z tego, co nam daje Bóg – Deus semper maior.
OdpowiedzUsuń