(Hbr 1,1-6): Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten /Syn/, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się wyższym od aniołów, o ile odziedziczył wyższe od nich imię. Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził? I znowu: Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem. Skoro zaś znowu wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży!
Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.
(Hbr 1,1-6): „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.” Jak Bóg przemawia do ciebie? Czy już nauczyłeś (-aś) się języka Boga w twoim życiu? Czy zauważasz, ile razy do ciebie podchodził i to na różne sposoby? Czy rozpoznajesz jego posłańców, ludzi, których stawiał na twojej drodze, by obudzili w tobie serce, duchowe pragnienia? Cała liturgia Słowa podczas Adwentu miała za cel dać nam wskazówki, jak podejść do tych pytań oraz dać nam okazję, by już teraz na nie znajdować odpowiedzi w żywym doświadczeniu. Być może wymaga ono pogłębienia w twoim dalszym życiu. Niech czytanie Pisma Świętego stanie się dla ciebie nauką języka Boga, pedagogiką serca i wrażliwości, zapalaniem pochodni pragnień i ducha.
OdpowiedzUsuń