(Ps 147): Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu,
słodko jest Go wychwalać. Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela.
On leczy złamanych na duchu i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy i każdej nadaje imię.
Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych, karki grzeszników zgina do ziemi.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(Ps 147): „On leczy złamanych na duchu i przewiązuje im rany. On liczy wszystkie gwiazdy i każdej nadaje imię.” Te dwa zdania obejmują cały ogrom Bożej troski. Z jednej strony, Bóg troszczy się o każdego człowieka, a nawet więcej, jest pełen czułości w stosunku do każdej jego rany, zarówno duchowej jak i cielesnej. A z drugiej strony, On jest Bogiem całego kosmosu, niewyobrażalnych przestrzeni wszechświata wypełnionych bilionami gwiazd. Bóg zna każdą z nich, zna ją tak, że nawet nadaje jej imię. Mogłoby się to wydawać bezsensowne. Po co Bóg ma przywiązywać tak wielką wagę do jakiejś przeciętnej gwiazdy (na przykład, takiej jak nasze Słońca), znajdującej się na marginesie którejś z niezliczonych galaktyk? A jednak, całe stworzenie – jakkolwiek niepozorne i wydawałoby się bez znaczenia – jest mu bardzo drogie, bo całe wyszło z Jego miłości i jest tej miłości objawieniem. O ileż więc bardziej troszczy się i poświęca uwagę każdemu człowiekowi, koronie stworzenia.
OdpowiedzUsuń