niedziela, 25 marca 2012
I Medytacja na V Niedzielę Wielkiego Postu
(Jr 31,31-34): Pan mówi: Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy zawrę z domem Izraela i z domem judzkim nowe przymierze. Nie jak przymierze, które zawarłem z ich przodkami, kiedy ująłem ich za rękę, by wyprowadzić z ziemi egipskiej. To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich Władcą - wyrocznia Pana. Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach - wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem. I nie będą się musieli wzajemnie pouczać jeden mówiąc do drugiego: Poznajcie Pana! Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie - wyrocznia Pana, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Ten komentarz został usunięty przez autora.
OdpowiedzUsuń(Jr 31,31-34): „To moje przymierze złamali, mimo że byłem ich Władcą – wyrocznia Pana. Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach – wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu.” Jeżeli łatwo przychodzi nam, być obojętnym wobec Bożego Słowa, to być może znak, że Bóg jest dla nas wciąż kimś zewnętrznym, jest jakimś konkurentem, kontrolerem, arbitralnym prawodawcą – po prostu Władcą. Odkrycie i zaakceptowanie tego obrazu Boga w nas może być bardzo pomocne na drodze uzdrowienia duchowego. Przeżywając Boga jako władcę zawsze będziemy mieli pokusę by pokazać, że jesteśmy w stanie się Mu przeciwstawić, zakwestionować, podważyć, ciągle będziemy starali się Mu udowodnić, że jesteśmy silni i zdolni do samostanowienia o sobie – Boga przeżywamy bowiem jako konkurenta. Takie życie męczy i prowadzi do wewnętrznego rozbicia. Dla owocnej relacji z Bogiem, której przecież pragniemy, jest konieczne, aby wejść w przymierze zapisane w sercu. Przymierze zawiązane w sercu to przymierze miłości, wyrastające z wewnętrznego przekonania o ogromnej trosce Boga o człowieka – nie tak, jak przymierze zawarte w rozumie: wyrachowane, liczące straty i zyski. Pozwolić wypisać sobie w sercu Słowo Boże to odnaleźć drogę życia, to kroczyć drogą życia, na której nikt mnie już nie musi pouczać, ani nawoływać, bym poznał Pana. Wiem to intuicyjnie.
OdpowiedzUsuń