(Ps 22): Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,
wykrzywiają wargi i potrząsają głowami:
„Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli,
niech go ocali, jeśli go miłuje”.
Sfora psów mnie opadła,
otoczyła mnie zgraja złoczyńców.
Przebodli moje ręce i nogi,
policzyć mogę wszystkie moje kości.
Dzielą między siebie moje szaty
i los rzucają o moją suknię.
Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka:
pomocy moja śpiesz mi na ratunek.
Będę głosił swym braciom Twoje imię
i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych:
„Chwalcie Pana, wy, którzy się Go boicie,
niech się Go lęka całe potomstwo Izraela”.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(Ps 22):”Sfora psów mnie opadła, otoczyła mnie zgraja złoczyńców. Przebodli moje ręce i nogi, policzyć mogę wszystkie moje kości.” Tekst psalmu bardzo plastycznie opisuje te ludzkie odczucia, które powstają, gdy jesteśmy w sytuacji konfliktowej, w sytuacji napięcia, oskarżeń, fizycznych lub psychicznych prześladowań. Wtedy wszystko nabiera ciemnych barw, wszędzie dostrzegamy zagrożenie, wszystko wewnątrz zaczyna boleć, szarpać i dręczyć. Często nie potrafimy sprostać takiej sytuacji, łatwo jest nam przejść na bardzo instynktowny poziom zachowań i reagować albo agresywnie, rzucając się na oślep to w tą, to w tamtą stronę, albo też chować się w twardą skorupę. Ten psalm, jak i wiele innych tekstów biblijnych, które zaczynają się od opisów sytuacji opresji, kończy się jednak przebłyskiem nadziei, a nawet więcej – dziękczynieniem. Nie wiemy dokładnie co się zdarzyło, na czym polegało jego wybawienie. Wiemy na pewno tylko tyle, że człowiek, który wytrwale powtarzał Boże Słowa, ostatecznie dochodzi do tego, że z całego serca dziękuje Bogu.
OdpowiedzUsuń