(Ps 116): Nawet wtedy ufałem, gdy mówiłem:
„Jestem w wielkim ucisku”.
Cenna jest w oczach Pana
śmierć świętych Jego.
O Panie, jestem Twoim sługą,
jam sługa Twój, syn Twej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany,
Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
W dziedzińcach Pańskiego domu,
pośrodku ciebie, Jeruzalem.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(Ps 116,10.15-19): „Nawet wtedy ufałem, gdy mówiłem: ‘Jestem w wielkim ucisku’. Cenna jest w oczach Pana śmierć świętych Jego.” Całe życie jest nam dane jako szansa, by uczyć się zaufania do Boga. Ta pedagogia, wymagająca tak długiego czasu, jest konieczna, abyśmy kiedyś na końcu życia mogli z ufnością wkroczyć w największy ucisk, jaki może spotkać człowieka, to jest śmierć. Nie jest roztropnie odsuwać to w swoich myślach albo zakładać, że jakoś to wtedy będzie. Już teraz winniśmy się uczyć sztuki umierania, owej słynnej ars moriendi. Przez życie i jego trudności, cierpienia i zmagania oraz wyrzeczenia, które staramy się podejmować w kontekście wiary, możemy kształtować w sobie głębokie podstawy do ufności w godzinie śmierci, że po drugiej strony czekają na nas otwarte ramiona Ojca.
OdpowiedzUsuń