sobota, 24 listopada 2012
I Medytacja na Uroczystość Chrystusa Króla
(Dn 7,13-14): Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(Dn 7,13-14): „Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki.” Prorok Daniel już przeczuwał wielkie dzieła, których następnie Bóg dokonał w Jezusie Chrystusie. Panowania, chwały i władzy królewskiej Chrystus nie otrzymał dopiero po śmierci i zmartwychwstaniu. On jest Królem przedwiecznym, od zawsze. Przez śmierć i zmartwychwstanie objawił się jako Pan nad całym stworzeniem, materialnym i duchowym, także nad światem zła, nad najgłębszymi otchłaniami ludzkiego zagubienia, cierpienia, śmierci, odrzucenia i zapomnienia. Daniel przeczuwał to, co już było faktem w jego dniach, a co następnie zostało objawione w historii człowieka, w czasie. My także możemy mieć przeczucie, a nawet doświadczenie zwycięstwa Boga i Jego panowania. W Chrystusie przez chrzest każdy z nas ma godność proroka, króla i kapłana.
OdpowiedzUsuń