(Ps 145): Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie,
a Ty karmisz ich we właściwym czasie.
a Ty karmisz ich we właściwym czasie.
Ty otwierasz swą rękę i karmisz do syta wszystko, co żyje.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,
wszystkich wzywających Go szczerze.
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,
wszystkich wzywających Go szczerze.
(Ps 145): „Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, a Ty karmisz ich we właściwym czasie. Ty otwierasz swą rękę i karmisz do syta wszystko, co żyje.” W obliczu plagi głodu, która nęka setki milionów osób na całym świecie, słowa tego psalmu prowokują do buntu przeciw Bogu. Stoją przecież w jawnej sprzeczności z tym, co doświadcza tylu ludzi. Ale być może to odczucie buntu wynika z naszej obłudy. Chcielibyśmy by ktoś inny (właśnie Bóg) załatwił za nas problem głodu, a my żebyśmy mieli spokój, żebyśmy mieli możliwość dalej się bogacić, dalej myśleć tylko o sobie, dalej gromadzić tylko dla siebie. Chciwie gromadzić i zazdrośnie strzec, niesprawiedliwie manipulować cenami i dostępnością towarów i w dodatku wyrzucać Bogu, że nie karmi tych, którzy cierpią z powodu naszych nieprawości – to szczyt zakłamania. To musi skończyć się tragedią. Przecież gdyby ludzie sprawiedliwie używali tego, czym Bóg ich obdarzył: talentami, technologiami, bogactwami naturalnymi, wtedy jasno by nam się ukazało, że Bóg we właściwym czasie udziela wszystkim wszystkiego, że hojnie otwiera swą rękę, że każdy może być nasycony i to ponad miarę.
OdpowiedzUsuń