(Ef 1,3-14) Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana
naszego Jezusa Chrystusa; który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem
duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przez
założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z
miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa
Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski,
którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim mamy odkupienie przez Jego krew -
odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w
postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, że nam oznajmił tajemnicę
swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla
dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako
Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi. W Nim dostąpiliśmy udziału my
również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie
z zamysłem swej woli po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu - my,
którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie. W Nim także i wy
usłyszeliście słowo prawdy, Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu. W Nim również
uwierzyliście i zostaliście opatrzeni pieczęcią Ducha Świętego, który był
obiecany. On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie,
które nas uczyni własnością [Boga], ku chwale Jego majestatu.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(Ef 1,3-14): „W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli po to, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my, którzyśmy już przedtem nadzieję złożyli w Chrystusie.” Złożyć nadzieję w Chrystusie to odnaleźć sens i cel swojego życia, odnaleźć Boży zamysł i Bożą wolę. Jesteśmy stworzeni do nadziei, ciągle żyjemy nadziejami, naszymi małymi oczekiwaniami, czy to odnośnie nadchodzącego dnia lub roku, czy też osób i spraw. Ale te małe nadzieje szybko się kończą i są jakoś ograniczone, a przez to nie do końca odpowiadają ogromowi pragnień ludzkiego serca. Potrzebujemy wielkiej nadziei, zdolnej dać pokój naszym najgłębszym pragnieniom i nakreślić sens naszego życia, sens który przekracza granicę śmierci, a także obejmuje nie tylko nas, ale i naszych najbliższych, przyjaciół, ważne dla nas miejsca, momenty czasu, przedmioty, idee, wydarzenia. W Chrystusie, naszej nadziei, to wszystko ma swoje miejsce. W Nim Bóg to wszystko odnawia i przekształca, aby już nie istniało tylko dla siebie ale ku chwale Jego majestatu, stało się własnością Boga, a w Nim naszą, choć już w całkiem inny sposób.
OdpowiedzUsuń