sobota, 1 grudnia 2012
I Medytacja na I Niedzielę Adwentu
(Jr 33,14-16): Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu. W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomstwo sprawiedliwe; będzie wymierzać prawo i sprawiedliwość na ziemi. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: Pan naszą sprawiedliwością.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(Jr 33,14-16): „Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu. W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomstwo sprawiedliwe; będzie wymierzać prawo i sprawiedliwość na ziemi.” Może już niejedną obietnicą się rozczarowaliśmy. Począwszy od tych obietnic najbardziej chwiejnych, politycznych, poprzez obietnice przyjaciół i znajomych, a na małżeńskich i kapłańskich, czy zakonnych skończywszy. Obiecywanie stało się czymś na kształt narzędzia manipulowania ludźmi. Tymczasem obietnica to nadzieja, to obudzenie w człowieku wielkich przestrzeni nadziei i energii życiowych pozwalających się zmobilizować i przetrwać najtrudniejsze chwile. My natomiast niszczymy ten rezerwuar energii, lekceważymy, łatwo wystawiamy na kompromitację przez to, co trzeba zwyczajnie nazwać nieodpowiedzialnością. Warto w tym czasie Adwentu rozważać obietnice Boże, wierność Boga w realizacji Jego zapowiedzi i Jego odpowiedzialność do końca za dane człowiekowi słowo.
OdpowiedzUsuń