sobota, 22 grudnia 2012

III Medytacja na IV Niedzielę Adwentu


(Hbr 10,5-10): Bracia: Chrystus przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę w zwoju księgi napisano o Mnie abym spełniał wolę Twoją, Boże. Wyżej powiedział: ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się Tobie, choć składa się je na podstawie Prawa. Następnie powiedział: Oto idę, abym spełniał wolę Twoją. Usuwa jedną [ofiarę], aby ustanowić inną. Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.

1 komentarz:

  1. (Hbr 10,5-10): „Bracia: Chrystus przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę (…).” Ten fragment z Listu do Hebrajczyków wskazuje na pewne niebezpieczeństwo, które może się pojawić w naszych przygotowaniach do Adwentu. Otóż bardzo często zbytnio skupiamy się na zwyczajach, na rytualizmie. Tymczasem słyszymy: „Wyżej powiedział: ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się Tobie, choć składa się je na podstawie Prawa.” Tak! Nie to jest najważniejsze, by dokładnie spełnić wszystkie zwyczaje, wykonywać uświęcone przez tradycję gesty i słowa. Może będzie nam miło i przyjemnie, ale bezowocnie. Bogu chodzi nie tyle o rytuały, co – o nas! Bóg pragnie człowieka, pragnie, by człowiek Mu się cały oddał, by cały do Niego się nawrócił, Jemu powierzył – dokładnie tak samo, jak Bóg się powierzył i oddał w ręce człowieka, rodząc się bezbronnym dziecięciem: „Oto idę, abym spełniał wolę Twoją. Usuwa jedną [ofiarę], aby ustanowić inną”.

    OdpowiedzUsuń