(Ps 34,2-3.17-19.23)
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, Jego chwała będzie zawsze na moich ustach. Dusza moja chlubi się Panem, niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, by pamięć o nich wymazać z ziemi. Pan słyszy wołających o pomoc i ratuje ich od wszelkiej udręki.
Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, ocala upadłych na duchu. Pan odkupi dusze sług swoich, nie zazna kary, kto się doń ucieka.
(Ps 34): „Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym, by pamięć o nich wymazać z ziemi. Pan słyszy wołających o pomoc i ratuje ich od wszelkiej udręki. Pan jest blisko ludzi skruszonych w sercu, ocala upadłych na duchu.” Psalm podejmuje przekonanie Syracydesa o tym, że Bóg szczególnie troszczy się o potrzebujących, ubogich, pogardzanych, udręczonych i upadłych na duchu. Jeszcze raz potwierdza i zapewnia o tym fakcie. Autor psalmu pragnie, by w tych, którzy śpiewają jego utwór, obudziła się wiara w Boga, który jest bliski i szczególnie czuły w stosunku do cierpiącego człowieka. Zarazem słowa tej pieśni mają wzbudzić ufność, że Pan w odpowiedzi na prośby i błagania cierpiących i ubogich pobudzi i uaktywni w śpiewających ten psalm, oraz w innych ludziach, wewnętrzną siłę dobra i miłości, by także w wymiarze zewnętrznym i materialnym, dzięki braciom i siostrom, uległa zmianie sytuacja biedy i cierpienia.
OdpowiedzUsuń