(Ps 145):
Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu, i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki. Każdego dnia będę Ciebie błogosławił i na wieki wysławiał Twoje imię.
Pan jest łagodny i miłosierny, nieskory do gniewu i bardzo łaskawy. Pan jest dobry dla wszystkich, a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Niech Cię wielbią Panie wszystkie Twoje dzieła i niech Cię błogosławią Twoi święci. Niech mówią o chwale Twojego królestwa i niech głoszą Twoją potęgę.
Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach i we wszystkich dziełach swoich święty. Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, i podnosi wszystkich zgnębionych.
(Ps 145): „Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła i niech Cię błogosławią Twoi święci. Niech mówią o chwale Twojego królestwa i niech głoszą Twoją potęgę. Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach i we wszystkich dziełach swoich święty.” Psalm podsumowuje bardzo precyzyjnie biblijne Objawienie o Bogu. Przede wszystkim przejmuje jako swoje Objawienie dane Mojżeszowi w księdze Wyjścia (rozdz.34): Bóg jest dobry i miłosierny, cierpliwy i pełen czułości. Izrael z czasem odkrywał tego Boga jako Pana i Króla wszystkich ludów i całej ziemi. Odkrywał też sens Jego potęgi, która jest w istocie potęgą miłości. To jest bardzo istotne odkrycie, które zajęło Izraelitom tysiące lat: Bóg nie jest potęgą zbrojną i pełną przemocy, ale, jeśli jest mowa o Jego mocy i sile, to w sposób pierwotny i właściwy odnoszą się one do mocy i siły Jego miłości. To objawienie ostatecznie zostało ukazane na krzyżu. A kiedy mowa o dziełach i czynach tego Króla, to pierwotnie i właściwie odnoszą się one w istocie do jednego dzieła i czynu: wyzwolenia ludu z niewoli. I nie chodzi w tym wyzwoleniu tylko o przeszłość, ale, jak najbardziej, chodzi o teraźniejszość: dziś królowanie Boga i Jego moc polega na wyzwalaniu ludzi z różnorakich niewoli do tego, by byli w stanie tworzyć lud, czyli nawiązywać relacje i tworzyć wspólnoty.
OdpowiedzUsuń