(2 Tm 2,8-13): Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida! On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo skrępowaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie razem z wieczną chwałą. Nauka to zasługująca na wiarę: Jeżeliśmy bowiem z Nim współumarli, wespół z Nim i żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.
niedziela, 10 października 2010
III Medytacja na XXVIII Niedzielę Zwykłą
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
(2 Tm 2, 8-13): „Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo skrępowaniu.” Paweł znosi dla Jezusa i Jego Ewangelii cierpienie i więzienie. Ale nie rozczula się nad sobą. Dla niego ważniejsza jest sprawa Chrystusa. Słowu Bożemu nie da się zamknąć ust, ono będzie dalej działało, czy on będzie w więzieniu czy na wolności, chory czy zdrowy, umarły czy żywy – jeśli tylko na to pozwoli, Bóg będzie przez niego, przez jego osobę i postać działał dalej, bo tak Bóg chce. Czy chcesz, aby Bóg przez ciebie działał tam, gdzie mieszkasz, pracujesz i odpoczywasz? Czy pozwalasz Mu na to działanie. Być może nie chodzi od razu o mówienie o Nim czy podjęcie jakiś konkretnych działań ale o wewnętrzną decyzję i przyzwolenie, by On jakoś promieniował przez ciebie na innych, niezależnie od twojej sytuacji życiowej: pełni i witalności czy depresji, poczucia szczęścia czy kryzysu, życiowym sukcesie czy rozpadających się planach.
OdpowiedzUsuń