sobota, 3 kwietnia 2010

II Medytacja na Wielką Sobotę

Wprowadzenie: Fragment z Pisma św. może być pomocą do osobistej modlitwy (ok. 15 min). Zaczynamy znakiem krzyża i przeczytaniem czytania, w razie potrzeby inspirując się refleksją, która jest pierwszym komentarzem do tego posta. Kończymy rozmową z Bogiem o tym, co mi ten tekst mówi oraz modlitwą Ojcze nasz.

(Ps 118,1-2.16-17.22-23)
REFREN: Alleluja, alleluja, alleluja

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi:
„Jego łaska na wieki”.

Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę
i głosił dzieła Pana.

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.

1 komentarz:

  1. (Ps 118): „Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo Jego łaska trwa na wieki. Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki». Nie umrę, ale żył będę i głosił dzieła Pana.” Jeśli Bóg istnieje, czy jest możliwe, abyśmy rzeczywiście umarli, tzn., zostali nieodwołalnie unicestwieni. Słyszymy przecież, że Bóg jest dobry, i że Jego łaska trwa na wieki. Historia Jezusa dokumentuje ową dobroć Boga i trwałość łaski, która sięga także do życia przezwyciężającego śmierć. W życiu Jezusa prawica Pańska mogła okazać całą swą moc, gdyż On bezgranicznie zaufał Bogu. Takie bezgraniczne zaufanie daje przestrzeń i stwarza warunki do działania Bożej mocy. I właśnie dlatego Jezus jest kamieniem węgielnym, na którym budujemy naszą wiarę w wieczność życia: dzięki Niemu wiemy, jak je osiągnąć.

    OdpowiedzUsuń